Lekcja 25

Temat: Fotografia cyfrowa.

Fotografia Cyfrowa

Fotografia cyfrowa – polega na utrwaleniu obrazu w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć, w odróżnieniu od fotografii tradycyjnej (nazywanej czasem, choć niezbyt poprawnie, jako przeciwieństwo cyfrowej, określeniem analogowa), służy sprzęt o odmiennej konstrukcji: cyfrowy aparat fotograficzny.
Aparaty cyfrowe są od roku 2005 częściej kupowane od analogowych i posiadają cechy niespotykane w aparatach tradycyjnych, takie jak nagrywanie krótkich filmów. Inne urządzenia, na przykład telefony komórkowe, posiadają także często wbudowane małe aparaty cyfrowe.
Utrwalenie obrazu w aparatach cyfrowych odbywa się poprzez pomiar jasności poszczególnych pikseli (punktów) matrycy, na którą pada światło poprzez obiektyw. Różnica pomiędzy fotografią cyfrową, a tradycyjną sprowadza się zasadniczo tylko do sposobu utrwalania – zatrzymania obrazu, gdyż cała optyka właściwie nie uległa znacznym modyfikacjom w stosunku do fotografii tradycyjnej. Charakterystyczne w tej technice jest to, że każde zdjęcie posiada dokładnie określoną rozdzielczość obrazu wyrażoną w pikselach (jednostką rozdzielczości aparatu jest megapiksel – Mpx, trwają pracę nad aparatami o rozdzielczości gigapikselowej), podczas gdy w fotografii tradycyjnej rozdzielczość jest cechą charakterystyczną błony światłoczułej (wielkości kryształów srebra metalicznego). W obu przypadkach rozdzielczość fotografii limitowana jest zdolnością rozdzielczą obiektywu.
W obu technologiach występuje efekt ziarna (szumów), rosnącego wraz ze zwiększaniem czułości sensora lub filmu. W przypadku matrycy, wynika to z większego wzmocnienia sygnału, które to wzmocnienie wpływa także na szumy. W przypadku klisz fotograficznych o wysokiej czułości, używa się większych i co za tym idzie, bardziej widocznych ziaren bromku srebra.
Fotografia cyfrowa ewoluowała wprost od kamer telewizyjnych, lecz długo trzeba było czekać na jej upowszechnienie ze względu na trudną technologicznie miniaturyzację cyfrowych przetworników optycznych o zadowalającej rozdzielczości.
Dzisiejsze aparaty cyfrowe mają rozdzielczość porównywalną z fotografią tradycyjną (np. kompaktowy Canon G10 ma 15 Mpx; pełnoklatkowe lustrzanki Sony DSLR-A900 – 25 Mpx, Canon EOS-1Ds Mark III 21 Mpx; 6 × 6 Hasselblad H3DII-60 60 Mpx; a 6cm × 17cm Seitz ma 160 Mpx).

Lekcja 24

Temat: Budowa analogicznego aparatu fotograficznego.

 

Budowa analogowego aparatu fotograficznego:

1. Zewnętrzna soczewka obiektywu pokryta zazwyczaj cienką warstwą antyodblaskową i pochłaniającą promieniowanie UV.
2. Soczewki korygujące, które razem z soczewką zewnętrzną tworzą zespół ruchomy, który można oddalać i przybliżać od aparatu za pomocą pierścienia, co umożliwia zmianę ogniskowej obiektywu.
3. Wbudowana w zestaw tylnych, nieruchomych soczewek korygujących jest przysłona, za pomocą której można regulować ilość światła wpadającą z zewnątrz do aparatu.
4. Mechanizm spustowy (migawka) otwierający przesłonę, która normalnie jest zamknięta, dzięki czemu światło nie dociera do kliszy lub matrycy. Po naciśnięciu przycisku spustowego przesłona się otwiera na ściśle określony czas, po czym ponownie się zamyka, dzięki czemu można precyzyjnie ustalać czas naświetlania kliszy lub matrycy. W aparatach analogowych naciśnięcie przycisku spustowego uruchamia też mechanizm przesuwu kliszy fotograficznej, a w lustrzankach podnosi także uchylne lustro.
5. Rolka z kliszą fotograficzną.
6. Ucho na opaskę do noszenia aparatu.
7. Przycisk uruchamiający mechanizm spustowy.
8. Pokrętło ogólnych ustawień aparatu.
9. Wyświetlacz podstawowych parametrów pracy aparatu.
10. Wizjer, przez który obserwuje się kadr.
11. Złącze umożliwiające przyłączenie do aparatu zewnętrznej lampy błyskowej lub mechanizmu zdalnego wyzwalania.
12. Pierścień regulacyjny obiektywu 

 

Spotkanie 25

Budowa analogowego aparatu fotograficznego:

1. Zewnętrzna soczewka obiektywu pokryta zazwyczaj cienką warstwą antyodblaskową i pochłaniającą promieniowanie UV.
2. Soczewki korygujące, które razem z soczewką zewnętrzną tworzą zespół ruchomy, który można oddalać i przybliżać od aparatu za pomocą pierścienia, co umożliwia zmianę ogniskowej obiektywu.
3. Wbudowana w zestaw tylnych, nieruchomych soczewek korygujących jest przysłona, za pomocą której można regulować ilość światła wpadającą z zewnątrz do aparatu.
4. Mechanizm spustowy (migawka) otwierający przesłonę, która normalnie jest zamknięta, dzięki czemu światło nie dociera do kliszy lub matrycy. Po naciśnięciu przycisku spustowego przesłona się otwiera na ściśle określony czas, po czym ponownie się zamyka, dzięki czemu można precyzyjnie ustalać czas naświetlania kliszy lub matrycy. W aparatach analogowych naciśnięcie przycisku spustowego uruchamia też mechanizm przesuwu kliszy fotograficznej, a w lustrzankach podnosi także uchylne lustro.
5. Rolka z kliszą fotograficzną.
6. Ucho na opaskę do noszenia aparatu.
7. Przycisk uruchamiający mechanizm spustowy.
8. Pokrętło ogólnych ustawień aparatu.
9. Wyświetlacz podstawowych parametrów pracy aparatu.
10. Wizjer, przez który obserwuje się kadr.
11. Złącze umożliwiające przyłączenie do aparatu zewnętrznej lampy błyskowej lub mechanizmu zdalnego wyzwalania.
12. Pierścień regulacyjny obiektywu.

Fotografia to zbiór wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne – fotografia otworkowa, rayografia.

Podział technik fotograficznych:

• fotografia analogowa (tradycyjna)
• fotografia cyfrowa
• szlachetne techniki fotograficzne

Fotografia analogowa (tradycyjna) to fotografia, w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały światłoczułe (filmy, błony, płyty, papiery itp.). W fotografii tradycyjnej dominuje fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta na światłoczułych halogenkach srebra. Do fotografii tradycyjnej zaliczają się też szlachetne techniki fotograficzne wykorzystujące światłoczułe właściwości chromianów.

Aparat fotograficzny a ludzkie oko

Działanie aparatu fotograficznego można porównać do mechanizmu widzenia u człowieka.  Odpowiadającą szklanej nieruchomej soczewce aparatu jest w oku soczewka umocowana na więzadełkach i mięśniach posiadająca zdolność akomodacji, czyli zmiany kształtu, a co za tym idzie ogniskowej. Nośnikiem obrazu w naszym narządzie wzroku jest natomiast siatkówka, na którą, po przejściu przez soczewkę, padają promienie światła.

Camera Obscura

Camera obscura (Camera obscura z łac.  ciemna komnata) – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Była pierwowzorem aparatu fotograficznego.
Camera obscura bywa nazywana również kamerą otworkową.

Budowa i zasada działania

Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka (dla zredukowania odbić światła). Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór (średnicy 0,3-1 milimetra zależnie od wielkości kamery) spełniający rolę obiektywu,  a na drugiej matowa szyba (matówka) lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie.
Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy: miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową kolorystykę. Z uwagi na te cechy obrazu camera obscura bywa do dzisiaj wykorzystywana w fotografii artystycznej.

Lekcja 23

Temat: Powtórzenie wiadomości o exelu.